Працяг глыбокай размовы
“Паэт-філосаф, творчасць якога нельга спасцігнуцьць”; “Філолаг з тонкім адчуваннем таямніцы слоў і магутнай здольнасцю іх увасаблення”; “Сучасны літаратуразнаўца нумар адзін”, – гэтыя і іншыя характарыстыкі гучалі ў адрас знакамітага беларускага пісьменніка Алеся Разанава, які на пачатку кастрычніка наведаў Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Францыска Скарыны.
На сустрэчы адбылася першая ў краіне прэзентацыя кнігі перастварэнняў прадмоў і пасляслоўяў вялікага першадрукара “ Францыск Скарына. Маем найбольшае самі.”
Аўтар адразу растлумачыў назву кнігі: “Мы, беларусы, багатыя і ў, той жа час, бедныя. Мы маем спадчыну, сваю адметную культуру, але не разумеем іх каштоўнасці. Калі не актывізаваць гэты скарб, ён ў хуткім часе знікне зусім. Ажывіце яго!”
Пасля закліку пісьменнік перайшоў да разважанняў пра асобу і творчасць знакамітага першадрукара: “Францыск Скарына – асветнік свайго часу, але і наша сучаснае жыццё патрабуе асветы. Бо тэксты яго прадмоў усё ж такі далёкія сённяшняму чалавеку: іншая стылістыка, хапае “недагавораных” старонак. Мая роля ў тым, каб дапамагчы выявіцца гэтым “парасткам”. У поўнай меры ацаніць арыгінальнасць тэкстаў ў паэтычнай асучасненай форме прысутныя змаглі, калі адчулі іх з вуснаў самаго паэта.
Таксама нельга не прыгадаць той цікавасці, якую выклікала асоба самога пісьменніка. Удзельнікі сустрэчы пыталіся пра яго творчы шлях, працэс напісання вершаў, любімыя творы. Гаварылі таксама і пра вечныя тэмы: каханне, прыгажосць, суадносіны душы і цела, ролю чалавека ў гэтым свеце.
Вельмі спецыфічна ўспрымаліся квантэмы – аўтарскі жанр Алеся Разанава. Маленькія памерам, без рыфмы, але прасякнутыя глыбокім сэнсам і адметным імпульсам, яны ўразілі і ўсхвалявалі прысутных.
Напрыканцы сустрэчы творца так адкажа на адно з пытанняў: “ Чаму я пішу? Не ведаю. Гэта тое ж самае, калі б вы задумваліся, чаму робіце наступны крок. Відаць, унутраны чалавек патрабуе слова.”
Хочацца пажадаць, каб пісьменнік і далей крочыў па сваёй творчай дарозе, бо ўжо пройдзенае ім – гэта вялікі ўклад у спадчыну беларускай літаратуры.
Н. Печанькова, студэнтка ГДУ імя Ф.Скарыны.
5.10.2017