Наведванне выстаў

Подробности

Просмотров: 786

Наведванне выстаў філіяла ДУК “Веткаўскі музей стараабрадніцтва і беларускіх традыцый імя Ф. Шклярава”

 1 красавіка 2015 года мы, студэнты групы БФ-21, разам з дацэнтам кафедры беларускай культуры і фалькларыстыкі С.А. Вяргеенка наведалі філіял ДУК “Веткаўскі музей стараабрадніцтва і беларускіх традыцый імя Ф. Шклярава”. Нашай увазе былі прадстаўлены некалькі выстаў.

“Шляхецкія сядзібы Гомельшчыны”. Дадзеная выстава – своеасаблівы творчы эксперымент гісторыка-краязнаўцы Марыі Булавінскай, архітэктара Сяргея Ляпіна, мастака Ірыны Панковай пры падтрымцы Веткаўскага музея стараабрадніцтва і беларускіх традыцый імя Ф.Р. Шклярава, Гомельскага палацава-паркавага ансамбля і Хойніцкага краязнаўчага музея. Нас вельмі ўразіла карта, на якой можна было ўбачыць месцы ўсіх вядомых сядзіб, што ў мінулым знаходзіліся на тэрыторыі сучаснай Гомельшчыны, разам з іх графічнымі выявамі. Выявы сядзібаў рэканструяваліся па розных крыніцах: малюнках, старых фотаздымках, успамінах былых жыхароў, апісаннях даследчыкаў і г.д. Наш экскурсавод Пятро Цалка растлумачыў, што пазначаныя рознымі колерамі сядзібы абазначаюць іх захаванасць на сучасным этапе.

“Стою в Раю с магнитофоном…”. На гэты раз філіял Веткаўскага музея вырашыў здзівіць сваіх наведвальнікаў выставай інсітнага (наіўнага) мастацтва. І для гэтага ўзяў самую блізкую тэму для гэтага жанру – Рай, або, дакладней, вобраз Раю ў народнай творчасці. На выставе прадстаўлены самыя розныя формы праяўлення інсітнага мастацтва: жывапіс (Савасцьянаў Міхаіл Пятровіч), роспіс дываноў (Кіш Алена Андрэеўна, Якунін Міхаіл Іванавіч), вышыўка крыжыкам і вышыўка гладдзю (вясковыя майстры з Веткаўшчыны). Своеасаблівым дапаўненнем выставы служаць народныя ўяўленні аб Раі, запісаныя супрацоўнікамі Веткаўскага музея падчас экспедыцый і прадстаўленыя для азнаямлення наведвальнікам выставы. Вельмі цікава было чытаць пра тое, якім людзі ўяўлялі сабе Рай. Гэта чыстае, светлае месца, якое чалавек заслужыць пасля таго, як добра папрацуе на зямлі.

“Жывое рамяство”. Пастаянная экспазіцыя ў зале “Жывое рамяство” і клуб “Параскева”, які дзейнічае пры філіяле, з’яўляюцца цэнтрам вывучэння сапраўднай аўтэнтычнай культуры. У ткацкай майстэрні філіяла Веткаўскага музея адбываецца навучанне мясцовым традыцыям ткацтва. Нават мы паспрабавалі стаць ткачыхамі на некалькі хвілін і нам паабяцалі, што мы ў хуткім часе выйдзем замуж, таму, што раней, калі дзяўчына не ўмела ткаць, яна была не завіднай нявестай.

Нам усё вельмі спадабалася і колькі б разоў мы не наведалі філіял, мы заўсёды знойдзем для сябе штосьці новае, цудоўнае, непаўторнае!

Вольга Аксёнава, студэнтка групы БФ-21

Подробнее: Наведванне выстаў

Тайны и сказки Японии

Подробности

Просмотров: 676

В марте студенты гр. РФ-21 и РФ-22 филологического факультета вместе с доцентом кафедры белорусской культуры и фольклористики Кастрицей Е.А. посетили выставку «Тайны и сказки Японии», предоставленную Центром культуры и спорта Японии «Дзэнрин канкэй» («Добрососедство»). Здесь они познакомились со страной, где традиции и современность живут рядом, посмотрели более 80 различных предметов из Японии, восковые фигуры самураев и актера театра Кабуки «Белый Лев», сказочных персонажей «Тэнгу» и «Каппа», бога ветра и бури Сусаноо, а также игрушки и куклы ХІХ века, нэцкэ, кимоно, оружие, веера и многое-многое другое.

Страна восходящего солнца

Подробности

Просмотров: 766

1 апреля 2015 мы, студентки группы БФ-21, вместе с нашим преподавателем, доцентом кафедры белорусской культуры и фольклористики С.А. Вергеенко, продолжили знакомиться с культурой народов Востока. На этот раз наш путь лежал в Японию.

Япония – страна, которую многие знают под названием страна восходящего солнца. У людей обычно эта страна ассоциируется с цветением сакуры, аниме, спокойной музыкой, суши и т.п., но это далеко не всё, чем славятся японцы. То, что достопримечательностей там столько, что не хватит целого дня, чтобы перечислить, знают все. Кроме архитектурных построек и достопримечательностей, созданных руками человека, в Японии есть чудеса, созданные самой природой. Поэтому Японию ещё называют Островом чудес. Оказывается, что сами японцы не менее интересны. У них есть странные привычки, о которых в наших славянских странах, даже не слышали. Например, у японцев отсутствуют названия месяцев, они не любят числа 4 и 9, т.к. число 4 означает “смерть”, а 9 – “мучения”, поэтому в некоторых зданиях нет этажей с такими номерами, а в больницах – палат. Японцы едят дельфинов, а также рис, лапшу и свежайшую рыбу. На видео мы наблюдали профессиональное приготовление разных видов суши. Философия – вот чем на самом деле славятся японцы, а мы берём пример с их вековой мудрости и делаем выводы. Считается, что свои страдания нужно прятать под маской улыбки. Япония – страна, которая сохранила звание империи. Также нам пояснили, что гейши – это специально обученные девушки, замечательные танцовщицы, некоторые из них играют на музыкальных инструментах. Воспитывали их в специальных домах. Приглашали гейш, чтобы своими талантами (игрой на музыкальных инструментах, умением вести чайную церемонию, поддерживать разговор) они могли помочь разнообразить вечера японцев. В прежние времена они были настоящими звездами, музами для художников и поэтов.

Ольга Аксёнова, студентка группы БФ-21

Подробнее: Страна восходящего солнца

Дзівосны японскі свет

Подробности

Просмотров: 761

Зусім нядаўна (19 сакавіка 2015 года) група БФ-22 разам з дацэнтам кафедры беларускай культуры і фалькларыстыкі С.А. Вяргеенка патрапіла на выставу японскай культуры, якая праходзіла ў Палацы Румянцавых-Паскевічаў. Дзіўныя карціны, спецыфічнае адзенне, самыя розныя экспанаты здзівілі нас сваёй навізной і прыгажосцю.

Вельмі ўразілі нас японскія багі. Асабліва той, хто адказвае за каханне, бо ў яго было некалькі галоў. Яны былі даволі непрыемнымі на выгляд, але ж галоўнае не знешняе аблічча, а ўнутранае напаўненне.

Асабліва нам запомніўся пакой са страшным пасланцам з японскага пекла. Ух, якая ж гэта пачвара! Ён рухаўся і нават нешта гаварыў. Мы – дзяўчаты пужлівыя, таму крычалі зусім не штучна і вельмі эмацыянальна. Было даволі страшна!

Адным словам, усё было весела і цікава. Можна смела сказаць, што зараз мы адчуваем пэўную сувязь з японскай культурай.

Алена Шукаловіч, студэнтка групы БФ-22

Подробнее: Дзівосны японскі свет